Road movie of Japan trip 10 augustus 2007
Posted by Steven in Other.1 comment so far
Here you can find the road movie of my Japan trip in 2005. My Japanese host friend made it for me while I was travelling alone through the country, so it doesn’t include my whole trip. It exists of 4 parts. It takes about half an hour to watch. Start with PART 1 … 🙂
PART 1:
PART 2:
PART 3:
PART 4:
“Schat, je bent de laatste 5000 jaar zo mager geworden!?!” 11 februari 2007
Posted by Steven in Bizarre.add a comment
Het overgecommercialiseerde naamfeest van Sint-Valentijn staat weer vol passie aan de deur te rammelen. Cupido warmt zich nog maar eens veel te vroegtijdig op om die ene dag per jaar dat hij of zij eens moet werken met scherp te schieten. Een behoorlijk zware job, me dunkt, want in deze tijden van zeemzoete tv-romances, opgeklopte
jetsethuwelijken en uitgemolken vrouwenblaadjesclichés, lijkt er geen plaats meer voor échte, onbaatzuchtige en niet geprijsde liefde en romantiek. Zoals zo vaak was het vroeger weeral beter… Dit blijkt althans uit een ontdekking die een team Italiaanse archeologen onlangs deed. Shakespeare ten top!
In Italië hebben archeologen een koppel opgegraven dat minstens 5000 jaren begraven lag. De beenderen liggen zo dat het koppel elkaar knuffelt. “Het is een uitzonderlijke vondst”, zei Elena Menotti.
“We hebben nog geen enkele dubbele begrafenis uit die tijd gevonden, laat staan twee mensen die elkaar knuffelen.” Menotti denkt dat het koppel jong gestorven is omdat hun tanden nog intact zijn. “Ik doe deze baan al 25 jaren, maar ik was nooit zo ontroerd als nu.”
Bron: archeonet.nl, 7 februari 2007
Voor een reportagefilmpje van deze romantische vondst op de website van ‘Het Laatste Nieuws’, klik je hier.
Kan het nog toeval heten dat de vindplaats slechts enkele kilometers van Verona ligt, de stad waar ’s werelds bekendste koppel enkele honderden jaren geleden op gevaar van sterven wat romantische en, weliswaar geniaal, voorgekauwde zinnetjes naar elkaars bevallige hoofd gooiden…
Nostallergie 9 februari 2007
Posted by Steven in Other.add a comment
Stof, stof en stof, dat is wat je in overvloedige hoeveelheden over je heen krijgt bij de grootste kameropruim ooit. Hoewel mijn slaapkamer wekelijks met de stiptheid van een Duitse atoomklok wordt gepoetst, blijven er nog steeds van die onbereikbare plekjes waar in al die jaren geen stofvod of plumot is langsgeweest. Laat het nu net deze oorden zijn die ik, jawel, tijdens mijn lesvrije week, en jawel, na een vijftal weken keihard blokken, met een ontembaar enthousiasme aan een grondige schoonmaakbeurt onderwerp. Door het volgen van een vrij strikte procedure (zijnde voorwerp uit kast halen, selecteren, wegsmijten of bijhouden, kast afkuisen, kast droogzemen en de voorwerpen die mij kunnen bekoren en dus het geluk hebben door mij gered te worden op hun – nieuwe – plaats installeren) tracht ik het werkje in enkele uren te klaren. Jammer genoeg blijk ik verschrikkelijk slecht in het inschatten van kuistijden. Vier dagen vol stof, genies, vieze handen en hartepijn volgen… Hartepijn is het juiste woord, ja! Iedere keer weer moeten er hartverscheurende keuzes worden gemaakt: wat houd ik bij, wat vliegt onverbiddelijk naar het containerpark? Een innerlijke morele strijd wordt afgestoken wanneer ik met net geen tranen in de ogen al die bestofte jeugdherinneringen letterlijk van onder het stof haal. En dit jaar heb ik reden om trots te zijn op mezelf! Het moet maar eens gedaan zijn met het steeds terug diep wegsteken van die nutteloze dierenprenten, oerlelijke souvenirs en waardevolle ‘prijzen van het schietkraam’ die elk jaar weer tot de volgende grote kuis onbewogen blijven liggen daar waar ze een jaar eerder weggelegd zijn. Met een hart van steen doe ik ze onverbiddelijk in de richting van de vuilbak vliegen, die er naderhand bijna zelf genoeg van zou moeten krijgen. Echter, hoe sterk ik mezelf ook probeer te houden, niets menselijks is mij vreemd. Momenten van innerlijke zwakte steken dan ook regelmatig de kop op. Resultaat: vergeelde Lego-Technic autootjes, quasi-volledige Flippo-kaften, een collectie slecht geïllustreerde dinosauruskaarten en enkele archaïsche en lachwekkend slecht geschreven voorbereidingen van spreekbeurten uit lang vervlogen tijden profiteren van deze korte momenten van persoonlijke zinsverbijstering en zien de kans om hun stoffige leven met minstens een jaar te verlengen. De nostalgie wint het weer al eens van de redelijkheid. Maar zonder in een jaarlijkse herhaling te vallen, kan ik al wel zeggen dat dit alles bij de volgende ‘grootste kuis’ zonder twijfel de deur uit wordt gekeild. En het stof… dat zal ik tot mijn grote spijt wel nooit wegkrijgen…
Onder de noemer ‘een blad vol jeugdsentiment’ en om U grenzeloos te plezieren, heb ik hier nog één van die ‘archaïsche en lachwekkend slecht geschreven voorbereidingen van spreekbeurten’ gescand. Het uiterste intellectuele onderwerp: de Sikorsky HH-53 Super Jolly Green Giant 77. Opgelet voor de gevoelige lezer: U zal hopeloos worden overrompeld door razend interessante facts & figures en nooit geziene wetenswaardigheden…
‘Dit was mijn spreekoefening en ik hoop dat jullie het interessant vonden. Ik dank jullie voor jullie aandacht.’
Jong, geweldig & Belgisch!!! 6 februari 2007
Posted by Steven in Music.add a comment
Gaat het de slechte kant op met de jeugd? Na de gruwelijke gebeurtenissen van de laatste maanden zou een mens zich voor minder zo ver mogelijk van deze planeet willen verwijderen, op zoek naar peis en vree. Omdat ik ook mezelf nog tot ‘de jeugd’ reken, ben ik evenwel iets minder pessimistisch.
Achter alle kommer schuilt er gelukkig ook nog een sprankel hoop. Dat muzikaal talent helpt om deze hoop levendig te houden, mag blijken uit de West-Vlaamse rockformatie ‘Balthazar’. Ik heb hen onlangs bij toeval ‘ontdekt’ toen ze optraden in het nieuwe VRT-programma ‘Debby en Nancy’s Happy Hour’. Hun muziek klinkt meer dan aangenaam in de oren en werkt bovendien enorm aanstekelijk op het gemoed, althans dat van mij. Het toevoegen van een viool aan de klassieke instrumentensamenstelling zorgt voor een leuke extra toets. Je zou het zelf eens moet uitzoeken op www.balthazarband.be.
Voor wie zich dus nog steeds met ongerust hart afvraagt met welke duistere praktijken deze jonge Belgische band de jeugd van tegenwoordig vertegenwoordigt, ziehier een voorbeeld:
Executie van Saddam Hoessein 2 januari 2007
Posted by Steven in Actualiteit.add a comment
Gelezen in ‘Gazet van Antwerpen’ op dinsdag 2 januari 2007:
“Hoe kan iemand verklaren dat de executie van een persoon ‘ethisch’ niet aanvaardbaar is, terwijl diezelfde persoon ervoor gezorgd heeft dat honderden burgers, onder wie veel vrouwen en kinderen, met chemische wapens werden omgebracht? Wil Karel De Gucht even aan de familieleden van die slachtoffers gaan uitleggen wat ethisch is en wat niet?”
In deze lezersbrief stelt iemand de on-ethieke aard van de uitvoering van Saddams doodvonnis in vraag. Vanuit het Europese waardenpatroon zou men kunnen stellen dat het uitvoeren van de doodstraf toch wel moreel verwerpelijk is. Zonder te vervallen in cultuurrelativisme, ben ik me er tevens van bewust dat ons geheel van waarden en normen niet noodzakelijk gepast is voor samenlevingen met een andere culturele achtergrond, hoewel velen dit onder de noemer van ‘universele waarden en normen’ wel trachten te beweren. 
Toch wil ik hier even een lans breken voor de afschaffing van de doodstraf, zij het onvermijdelijk geïnspireerd door mijn achtergrond van westerse waarden en normen, door ‘de zaak Saddam’ als voorbeeld te nemen. Doorgaans zijn er twee motieven om mensen een straf op te leggen voor begane wandaden: de eerste is boetedoening, de tweede is het herstellen van de sociale orde. In het licht van de executie van Saddam lijkt er een derde motief te komen bovendrijven: wraak. De sjiietische meerderheid heeft door het al dan niet rechtvaardige proces de kans gekregen om zich te wreken voor tegen hen begane misdaden. Door te doen wat door hen ‘rechtvaardigheid’ wordt genoemd, ontnemen zij de kans aan andere betrokken groeperingen (o.a. Koerden) om Saddam tot verantwoording te roepen. De vraag rijst ook of de executie een gepast antwoord biedt op de andere twee motieven. Met betrekking tot het herstel van de sociale orde heeft deze beslissing naar alle waarschijnlijkheid gefaald: de sociopolitieke kloof tussen sjiieten en soennieten wordt bestendigd en zelfs vergroot. Nieuwe conflicten naar aanleiding van de executie zullen dan ook niet uitblijven. Ik betwijfel ook dat het doodvonnis als straf voor de schuldige zwaarder weegt dan een levenslange gevangenisstraf. Is het namelijk niet zo dat het ontnemen van iemands vrijheid erger is dan de dood? De enige die men gestraft heeft met deze executie is de Iraakse samenleving zelf en met name zijn leden.
Zie ook: Duidende artikels en standpunten over de executie van Saddam Hoessein (De Morgen)
Purgatorio 